november
2016
Gepubliceerd door Justine Pardoen in Ouders
Vloggers en YouTubers (7) — Gezinsvloggers, ook in ons land
Dit is deel 7 van een blogserie over vloggers en YouTubers. Wie zijn ze? Wat drijft hen en wat vinden wij ervan?
Vandaag buigen Tewatha Muller en Justine Pardoen zich over gezinsvloggers (‘family vloggers’).
In Engelstalige landen heb je al een aantal jaren hele gezinnen die vloggen: pa, ma en de kinderen in beeld en soms dagelijks nieuwe filmpjes over hun leven op YouTube. Ze worden ‘family vloggers’ genoemd: familievloggers, of gezinsvloggers in beter Nederlands.
Vloggende gezinnen: van Shaytards tot de Bellinga’s
Wie de eersten zijn geweest, weet ik niet, maar de Shaytards zijn wel een fenomeen. Een gezin met vier kinderen (inmiddels vijf) waarvan de vader Shay al ruim zeven jaar elke dag een filmpje online zet. Onlangs kondigden ze aan dat ze een jaar vrijaf zouden nemen. Om weer tot rust te komen. Die kinderen weten niet beter dan dat ze elke dag gefilmd zijn. Dat je het op enig moment rustiger aan wilt doen, is helemaal niet vreemd, maar de vlogwereld was in rep en roer.
Tewatha Muller, onze eigen vlogexpert: “Misschien stoppen ze wel helemaal, omdat de kinderen het niet meer willen. Maar ze zouden wel eens verslaafd kunnen zijn aan de roem, de aandacht en het geld, waar ook de kinderen gewend aan geraakt zijn.”
In Nederland hebben we de Bellinga’s. Ook al een begrip, in ons eigen land. Ze leven ook al van het vloggen. Laatst bespraken ze in een filmpje (ook weer betaald, pas op!) dat ze eigenlijk niet meer zonder de warme aandacht van de YouTube-kijkers zouden kunnen leven. “Met internet voelen wij ons geborgen, verbonden met heel veel mensen.”
Uitbuiting
Een ander Nederlans vloggezin is de Latooys. Buitenlandse succesvloggers zijn: Eh Bee Family, Sam and Nia, It’s Judy’s Life, AprilJustinTV en het Ierse gezin de SACCONEJOLYs dat in Londen woont. De meest commerciële gezinsvloggers is Kitties Mama: één en al reclame, daar zit geen ‘gewoon’ filmpje meer tussen.
Je gezin als business-model. Ik durf het wel te zeggen: het ziet eruit als een vorm van uitbuiting. Kinderen moeten in veel van die filmpjes leuk en vriendelijk doen. “Zwaai jij ook eens?” Al jong krijgen ze te maken met de hele wereld die ook in hun slaapkamer zit en aan de ontbijttafel. Tijdens een driftbui, en op je verjaardag. Altijd pottenkijkers. Die driftbuien worden ook gefilmd, juist om te laten zien ‘dat het er bij ons ook wel eens zo aan toegaat’.
Altijd zo’n ouder met een schermpje op een stokje. Mama die wil filmen dat ze haar baby zijn eerste hapjes voert, doet dat dan met haar linkerhand (zie foto boven). Dat ziet er koddig uit, en onhandig, letterlijk. Haar eigen rechterhand is bezet. Ze filmen zichzelf in allerlei onmogelijke situaties: in het zwembad, onder de douche, tijdens het koken (ik vond koken met kinderen zónder camera al lastig!), op de fiets…
Tewatha rekent me voor: “Elk filmpje van 8 minuten kost 5 uur montage. Weet je wel hoeveel uren je moet filmen voor elke dag een verse vlog?” Ze hoopt dat ouders die eraan beginnen (meestal beginnen ze met één filmpje per week, wat bij succes noodzakelijk oploopt tot dagelijks omdat je anders je kijkers weer verliest), zich goed realiseren hoeveel tijd ze met een camera in hun hand gaan lopen. “Wil je dat wel? Wat schiet er dan bij in?”
Maar zijn we hierin nou te conservatief? De gezinsvloggers die Tewatha gesproken heeft, houden vol dat de kinderen het zelf leuk vinden. En: “Ze profiteren er zelf ook van!” Maar hoe dan?
Baby als lifestyle-gadget
Op een enkele vadervlogger na, zien we in ons land vooral een groei van mamavloggers. Dat is een bepaald soort gezinsvloggers: het zijn jonge vrouwen die voordat de baby kwam, ook al blogden en vlogden. Over make-up, beauty, fitness en andere lifestyle dingen. Als zich dan een baby aandient, zijn ze eerst zwanger en maken ze achtereenvolgens vlogs over populaire thema’s als de babymoon (nog een laatste vakantie met je lief, vlak voor de bevalling), het huwelijksaanzoek, babyshower (een baby-uitpakfeestje vlak voor de bevalling), de bevalling zelf, de kraamweek, de eerste keer naar de opvang, de 6-weken-na-de-bevalling-update. Verzin het: naast de dagelijkse vlogs zijn er dus dit soort thema-vlogs.
Allemaal extra commerciële momenten natuurlijk: bedrijven leveren op z ’n minst graag alle producten die de jonge mama laat zien. En zo ontstaan er nieuwe iconische momenten en thema’s waarover (betaald!) gevlogd kan worden: ‘de kledingkast van je kindje’ en ‘wat hoort er in je luiertas?’ en natuurlijk #ootd (the outfit of the day) — even laten zien van sok tot romper wat je baby draagt en waar je het kunt kopen. De baby als verdienmodel. Als nieuwe lifestyle-gadget. Deze trend moet zijn hoogtepunt nog krijgen, denkt Tewatha.
Wat zou jij vloggende ouders willen vragen?
Wij zouden ouders graag wat willen vragen. In ieder geval hen aan het denken zetten. Er zijn dingen waar je van tevoren even bij moet stilstaan.
- Heb je bedacht hoeveel uur je per dag met een camera in je hand wil lopen?
- Waarom vlog je precies met je hele gezin? Wat is precies je doel? Geld verdienen? Wil je zelf beroemd worden?
- In hoeverre moet je daar je kinderen mee belasten? Willen je kinderen dat ook?
- Hebben je kinderen iets te zeggen? Vanaf welke leeftijd ga je hen laten meebeslissen en meeverdienen?
- Wat vind je ervan dat je straks misschien niet meer als gezin ongezien ergens heen kunt? Nooit meer naar de speeltuin zonder dat mensen je achtervolgen?
- Denk eens aan klasgenootjes die jouw kinderen nooit meer neutraal kunnen bekijken, want ze kennen je al van YouTube?
- Hoe ga je als gezin om met nare reacties onder je vlogs? Op alles wat je laat zien, komt immers commentaar. Positief én negatief.
Om maar wat te noemen. We kunnen ons nog wel meer issues voorstellen. Jullie?
Toch ziet Tewatha ook goed hoe fijn het kan zijn als jij als jonge moeder, als jong gezin door een grote groep (onbekende) kijkers gecomplimenteerd wordt. En dat gebeurt natuurlijk ook. We zien het nu ook bij de nieuwste Nederlandse gezinsvloggers, het gezin van Tanja Jess. Op Facebook plaatst ze haar filmpjes en het soort complimenten dat ze daar krijgt hebben Tewatha en ik als moeders nog nooit gehoord zelfs: ‘wat ben jij een leuke moeder’, ‘wat heb jij een tof gezin’.
Tewatha: “Wees eerlijk. Veel moeders voelen zich vaak niet zo heel erg gewaardeerd. Ze horen dan ook graag dat ze het goed doen. En dat is wat vloggen je ook oplevert: vleiende reacties over je gezin en je kinderen. Dat ze zo schattig zijn en dat je ze zo smaakvol gekleed hebt. Dat geeft jou als moeder een enorme ego-boost.”
Dat doet je wel denken: hoe moeilijker gezinnen het ervaren om gezin te zijn, hoe groter de verleiding om te gaan vloggen als gezin? Of is het nog veel simpeler: de jonge ouders van vandaag, zijn gewend om alles wat ze doen te documenteren. Via Facebook, Instagram, Snapchat. Daar kan zo’n vlog ook nog wel bij: mooi bewegend beeld en mogelijk nog verdienen ook als thuismoeder.
[met dank Tewatha Muller voor de input en discussie]
[wordt vervolgd]
Dit is deel 7 in de blogreeks over vloggers en YouTubers. Andere delen leest u hier:
- Deel 1 (de introductie)
- Deel 2 (Help, mijn kind wil vlogger worden!)
- Deel 3 (Vloggen en de werkelijkheid)
- Deel 4 (Een gedragscode voor vloggers?)
- Deel 5 (Geld verdienen met slap ouwehoeren)
- Deel 6 (Geldt de reclamecode ook voor vloggers?)
- Deel 8 (Oneerlijk zaken doen)
- Deel 9 (Vloggers met een verstandelijke beperking)
- Deel 10 (Is Youtuben kinderarbeid?)