Jan is mentor op een middelgrote school voor voortgezet onderwijs. Hij is de mentor van de klas waar Laura in zit. Laura komt niet meer naar school. Hij vertelt:

“Eigenlijk dacht ik dat het goed ging met Laura. Ze was weer wat tot rust gekomen. Ze was heel erg gepest op de basisschool. En met de overgang naar de brugklas had zij bedacht: ‘Dat gaat mij niet nog een keer gebeuren.’ Ze had zich een ontzettend grote bek aangemeten als schild. Gebruikte haar aanvallen als verdediging. Er waren regelmatig opstootjes en ironisch genoeg stond ze door dit gedrag toch weer buiten deze groep.

Thuis werd ze ook niet echt gezien. Ik ben er een keer geweest. Echt een heksenketel. De ouders zijn nog wel bij elkaar, maar er leek geen controle en aandacht voor de kinderen. Dus ja, dit meisje had natuurlijk aandacht nodig. Ik had het wel gezien, maar ik was er gewoon nog niet aan toegekomen om het op te pakken in de klas. Ik heb dertig kinderen in de klas. Ik had net het idee dat ik hen een beetje begon te leren kennen…

En toen zag ik die foto van Laura. Naakt. Ze keek recht in de lens en deed sexy. Ik verbaasde me dat ze er zo volwassen uitzag op deze foto. Totaal niet onzeker. Zwaar in de make-up. Alsof het een masker was. Alsof het niet het echt was. O shit, wat wilde ik graag dat het niet echt was! Hoe heb ik dit nou kunnen laten gebeuren? Ik vloekte. Was kwaad. Op mezelf. Het kind is nog maar dertien. Ik wist dat ze kwetsbaar was onder die grote bek. Hoe had ik dit niet aan kunnen zien komen? Ik ging zitten en keek vanachter mijn bureau de klas in. Laura was er niet. Ik zag de onrust in de klas. De hoon. Ik hoorde gelach. Als of ik een klap in mijn gezicht kreeg. Waarom had ik haar niet eerder aandacht gegeven? Hulp ingeschakeld? Wat had ik trouwens moeten doen? Zou het sowieso niet gebeurd zijn? En nu? Wat nu te doen?

Ik herpakte me. Beseffend dat mijn verwarring niets goeds zou brengen. Ik moest handelen. Ik vroeg de klas: ‘Weet iemand waar Laura is?’ Maar niemand wist het. Er werd onrustig gereageerd. Iemand riep iets over ‘porno’. En ik hoorde dat er ‘hoer’ gezegd werd. Dit ging niet goed. Dit was niet de sfeer die ik wilde in de klas. Ik wilde niet verantwoordelijk zijn voor een pestende klas. Een klas die een meisje van dertien voor hoer uitmaakt en uitlacht.”

[wordt vervolgd]

Dit is deel 2 van een blogserie over ‘shame sexting’

Deel 1: Shame sexting is een groepsding

Deel 2: Het verhaal van de mentor

Deel 3: Het verhaal van een klasgenootje

Deel 4: Het verhaal van de directeur

Deel 5: Het verhaal van de moeder van de dader

Deel 6: Het verhaal van Laura zelf…