Een klasgenootje vertelt:

“Ik zat bij Laura op de basisschool. Eigenlijk was ze best aardig. Denk ik. Ik heb er ook best spijt van dat ik haar zo gepest heb, maar weet je, iedereen deed het. Het was net of het normaal was. We kregen wel eens voorlichting over pesten en zo, maar dan ging het over anderen. Ik dacht niet dat het zo erg was, wat wij deden. Op de middelbare was ze ineens heel anders. Ging ze schelden. Heel anders. Best stoer. Maar ik ging nooit zo met haar om, dus deed dat ook niet in de brugklas. Ze leek zo zeker. Ze leek ons niet nodig te hebben. Anderen schrokken van haar. En durfden niet met haar om te gaan.

Zelf ben ik niet zo. Ik durf niet zo veel in de klas. Ik ben graag met iemand. Ik vind spreekbeurten bijvoorbeeld ook heel eng. Ik ben altijd bang dat ik iets fout doe. Mijn vader en moeder willen ook graag dat ik het goed doe, anders zijn zij teleurgesteld. Ze zijn nooit boos, maar wel teleurgesteld.

Ik zag haar steeds vaker met jongens. Geen goeie jongens. Ook buiten school. Ik heb haar ook wel eens ‘hoer’ genoemd. Ook in de app-groep. En ook op Instagram. Anderen deden dat toen ook. En toen, ik weet eigenlijk niet wat me bezielde, heb ik een keer samen met mijn bff gedaan alsof ik een jongen was. Gewoon omdat ik haar eigenlijk heel stoer vind, denk ik. We hadden een foto van internet gehaald. Van zo’n hele mooie jongen van de andere middelbare in het dorp. En toen gingen we via die foto heel aardig tegen haar doen via Insta.

Ze geloofde ons meteen! Het leek wel of ze zat te wachten op berichtjes. Het was alsof ik ineens meer macht had dan zij, dat voelde heel sterk. Toen wel. Dus.. we gaven haar complimentjes op Insta. Op al haar foto’s. En gingen met haar chatten. Als die jongen dus hè. Ik zag op school dat ze rustiger werd. Mooier zelfs. Zelfverzekerder leek het. Ze was niet meer zo aan het schreeuwen. Dat irriteerde mij wel een beetje. Dat ze rust had. Bij mij gierden ondertussen de zenuwen door mijn lijf. Ik zou namelijk een niveau gaan zakken. En toen heb ik op Insta gevraagd om een blootfoto. Ik wilde gewoon dat zij niet zo sterk was. Ik wilde sterker zijn.

Ze stuurde die foto. Ze zag er keimooi uit. Ze is veel slanker dan ik. Mooi haar ook. Net een model. Ik had net een vijf gekregen voor Engels. Mijn moeder zuchtte, en vertelde dat mijn broer net een negen had gehaald voor wiskunde. En toen heb ik die foto online gezet. Met haar naam. Laura de Boer en dan één letter anders. Laura de Hoer dus. En haar telefoonnummer erbij. Ik heb haar daarna niet meer gezien. Ook niet op Insta.”

[wordt vervolgd]

Dit is deel 3 van een blogserie over ‘shame sexting’

Deel 1: Shame sexting is een groepsding

Deel 2: De mentor

Deel 3: Een klasgenoot

Deel 4: De directeur

Deel 5: De moeder van de dader

Deel 6: Laura