Hallo allemaal,
Ik heb in het verleden heel veel aan dit forum gehad en nu voelde ik ook meteen de behoefte om hier op zoek te gaan naar info. En… ik vond helemaal niets. Vandaar dat ik me geroepen voel mijn verhaal hier te delen. Enerzijds met de vraag om herkenning en bevestiging. Anderzijds om openheid te geven en te waarschuwen. Ik ben me namelijk net rot geschrokken… 🙁 En het is een lang verhaal…

Mijn dochter van 13 jaar was bezig op haar telefoon en zat er erg te lachen. Toen ik vroeg wat er was, was er niets aan de hand, gewoon aan het appen. Maar ze bleef zo lachen. Op zich niets abnormaals, maar er kwam zo’n niet-pluisgevoel bij me op. Even later plofte ik plots naast haar op de bank om te vragen met wie ze aan het appen was. Ze schrok zich dood en liet meteen haar telefoon vallen en zette hem uit. Op de vraag ‘laat me eens lezen’, reageerde ze zo heftig dat er meteen nog meer alarmbellen aangingen. Ik had haar telefoon in mijn handen zonder er op te kijken en vroeg nogmaals met wie ze aan het appen was. Schoorvoetend:
– iemand die ik niet ken.
– Oké, een man of een vrouw?
– Een meisje.
– Oké, ik wil het lezen. Je weet dat je niet met mensen mag chatten die je niet kent.
– nee mama alsjeblieft ik wil niet dat je dit leest
– schat, ik schrik van je reactie en die maakt eens t meer dat ik het wil lezen
– nee mama, alsjeblieft…!

Haar heftigheid alarmeerde me enorm. Intussen probeerde ze haar telefoon nog weg te grissen. Zo sneu om haar zo te zien. Maar ik voelde ook met heel mijn wezen dat dit niet oké was. Nou geef ik mijn kinderen vrij veel ruimte en vertrouwen, maar ik voelde zo dat ik nu op mijn strepen moest blijven staan. Ik gaf haar nog de optie om het via haar grote zus te doen, dat die zou lezen. Maar ook dat wilde ze niet.

Uiteindelijk beloofde ik dat ik niet zou lezen of zelf zou kijken. Het grappige is dat zij mij vaak gewoon op haar telefoon laat in verband met wat gedoe in haar klas. Ik weet haar wachtwoord en mag ook haar apps en dingen lezen. Wat ik dus eigenlijk nooit doe omdat die understanding er is. Zij deelt makkelijk met me om dat ik haar privacy respecteer en niet op dingen inga die ik eventueel lees. Dit even als kader voor het gebeuren: dat zij nu zo heftig reageerde was dus heel apart. Afijn, ik zou niet zelf kijken, maar ze kreeg van mij ook haar telefoon nog niet terug. Zonder mij mocht ze er niet meer op. Ik wilde gewoon dat ze zo delen wat er aan de hand was. Punt. Mijn taak als opvoeder etc. Nou ja, dat hoef ik waarschijnlijk niet verder uit te leggen..

Uiteindelijk ging mijn man nog met haar in gesprek over de gevaren van online, onbekenden en dat het onze taak is haar hierin te begeleiden en beschermen. Intussen had ik haar telefoon in mijn broekzak. Mijn dochter kon er echter niet in mee en vertrok op een gegeven moment boos naar boven.

Na een minuut of wat ging ik haar achterna en mijn vraag was om in haar eigen woorden te vertellen wat voor contact het was, welke app en waar het over ging. En toen kwam de aap uit de mouw… Met haar hoofd onder de dekens vertelde ze me dat ze op YouTube een filmpje gezien had van iemand die zich op een datingsite voor had gedaan als een ander. En dat ze benieuwd was hoe dat was. Ze had vervolgens een profiel aangemaakt op Momio, waar ze net deed of ze een jongetje van 12 was. En zo was ze vanmorgen in gesprek gekomen met een meisje en ze waren wat heen-en-weer aan het chatten. Mijn dochter dus helemaal in de rol van een jongen van 12.

Ze schaamde zich dood. En toen ik haar vroeg over dat meisje bleek het om een meisje van 10 te gaan. Ik was zo blij dat mijn kind de ogen zo uit haar kop schaamde… en voelde zo mee met zo’n meisje van 10 die dacht dat ze met een leuke jongen aan het chatten was. En zo blij dat het mijn dochter was die achter dit profiel zat en niet een vieze enge man. Ze voelde zich (gelukkig!!) zo beschaamd. Vervolgens heeft ze haar verhaal ook nog op gebiecht aan de rest van het gezin (vader en zus). Weer vol schaamte.

We hebben een goed gesprek gehad weer over dit onderwerp en wat er bij komt kijken. Dat we blij waren dat zij geen slachtoffer was. Alleen dat dader zijn ook iets is, en niet mis. Verbeeld je eens dat je dat meisje bent…

We kwamen overeen dat ze dit meisje open en eerlijk moest melden wat er aan de hand was. En dat het meisje dat ook met haar ouders moest delen. Mijn dochter heeft uit eigen beweging een hele brief geschreven over wat ze gedaan heeft, dat ze spijt heeft, dat ze hoopt dat het meisje ervan leert, omdat ze ook zomaar een enge man had kunnen zijn en dat ze er met haar ouders over moest praten.

Toen ik mijn dochter betrapte, was ze zonder bericht uit de chat verdwenen en toen ze weer online was en iets tikte, kreeg ze binnen 5 seconden bericht van dat meisje terug met: “Oh daar ben je weer”. Mijn dochter tikte haar brief in stukjes in en tussendoor reageerde dat meisje al wat. De reacties kwamen op mij (meekijkend) niet over als van een 10-jarig meisje. Ik had de hele chat nog steeds niet gelezen, maar toen mijn dochter iets tikte van ‘ouder inlichten’ werd ze meteen geblokt en kon ze verder niet meer tikken. Ik heb de berichten toen wel terug gekeken. Het is vanmorgen begonnen. De berichten van mijn dochter waren relatief onschuldig, al had ze wel verkering gevraagd. Maar ik kon duidelijk zien dat die berichten van het 10-jarig meisje niet echt berichten waren van een 10-jarige. Geen spellingfouten, praten over single zijn en ook een bepaalde vasthoudendheid aan de lijn van het gesprek die ik niet 123 kan plaatsen bij deze leeftijd. Nou ja, in ieder geval kreeg ik niet de indruk dat mijn dochter (in rol van een jongetje) met een meisje van 10 aan het chatten was.

Toen ik haar chats doorkeek (ook haar eigen account) kwam ik nog een andere chat tegen met iemand die volgens mijn dochter ‘de maker van de app’ is. Een heel vreemd gesprek van een volwassen man met een jong meisje. Geen expliciet rare dingen, maar wel een gesprek waarvan je je afvraagt wat een man bezielt zo’n gesprek met een kind aan te gaan.

Ik heb een melding gedaan bij Momio, vanuit het account dat mijn dochter als 12-jarige jongen gemaakt had. Vervolgens hebben we alle accounts van mijn dochter op Momio en de app verwijderd. Mochten ze ons willen bereiken dan kan het via het ip-adres, neem ik aan.

De betreffende app Momio is dus bedoeld voor kinderen van 7 tot 12 jaar en accounts zijn naar ik begreep van mijn dochter zonder mailadres of extra mailbevestiging aan te maken. Levensgevaarlijk…! Ik begrijp niet dat dit soort apps er mogen zijn. Hier is totaal geen controle op. En ik begreep ook dat ze deze app kende via reclame op televisie. Daar wordt dus reclame voor gemaakt en kinderen kunnen daar zomaar op.

Natuurlijk zijn we als ouders ook verantwoordelijk en moeten we meekijken. Ik ben blij dat ik mijn niet-pluisgevoel serieus nam en er meteen bovenop zat. Ik vind het ook lastig, want ik wil mijn kinderen ook hun privacy geven. Pffff…..

In ieder geval ben ik heel blij met de les die mijn dochter geleerd heeft. Ze is erg geschrokken, heeft zich heeeeeel erg geschaamd. Maar ze heeft ook geleerd dat we haar niet veroordelen en dat ze de ruimte krijgt om van haar fouten te leren. Ook hoop ik dat het 10-jarige meisje een les geleerd heeft – als het al ging om een meisje. Je hebt dus geen idee met wie je kinderen allemaal in contact komt.

Nou goed… zo gemakkelijk is het dus… Hebben jullie ervaringen met deze app? Hij is bedoeld voor kinderen vanaf 7 jaar. Waar hebben we het over? Wees gewaarschuwd, durf ik nu te zeggen. Er kan zo maar van alles gebeuren.