Deze week verscheen van Kennisnet de brochure ‘Sociale media en schoolmedewerkers: omgaan met valkuilen’. Alles over social-mediagebruik door onderwijzend (en onderwijs-ondersteunend) personeel, en wat dat betekent voor scholen.
Het ronselen van tieners voor om als geldezels te worden gebruikt bij illegale witwaspraktijken, gebeurt nu gewoon online. Via Instagram bijvoorbeeld. Waarschuw jongeren dat het strafbaar is.
Jongeren beginnen tegenwoordig later aan seks, bleek vorig jaar uit Seks onder je 25e. Sociale media hierin op meer manieren een belangrijke rol bij.
Het spel van kinderen is veranderd door de digitalisering. Je kunt nu spreken van een nieuwe categorie naast bijvoorbeeld buitenspelen (vrij spelen), constructie-spelen (bouwen), doen-alsof-spelen (fantasiespel), knutselen, bordspelen en sport, heb je nu ook ‘digitaal spelen’. Wat doen ze dan zoal? Een eerste impressie.
Het laatste beetje taboe op beelden van lijden, sterven en dood lijkt door sociale media te verdwijnen. Ik ben daar niet blij mee. Kinderen zien op de basisschool al foto’s van onthoofde mensen en andere lichamelijke schendingen door geweld en ongelukken. Selfies met de doden als trofee, als ‘bewijs’. Niets blijft ons meer bespaard. Waar ligt jouw grens?
Vloggen is tegenwoordig helemaal hip. Voor jongeren met een verstandelijke beperking is dit niet anders. Zij doen ook leuke dingen en laten dit graag op YouTube zien. Maar hoe ga je hiermee om? Welke risico’s zijn er? Hoe kunnen organisaties en begeleiders omgaan met jongeren met een verstandelijke beperking die online actief zijn? Een aantal voorbeelden en tips.
